رئولوژی آمیزه های نیمه پخت لاستیک سیلیکون

در این پژوهش، اثر مقدار پخت بر خواص رئولوژیکی و تورم نوعی لاستیک سیلیکون آمیزه سازی شده با عامل پخت بیس­(۲،۴-­دی­ کلرو­بنزوئیل­)­ پراکسید بررسی شده است. بدین منظور، ابتدا مقدار عامل شبکه ای کننده، دما و زمان پخت بهینه معین شد. سپس با کنترل زمان، درصدهای متفاوت پخت شامل ۰، نقطه ژل، ۵، ۱۵، ۳۰ ، ۶۰ و %۱۰۰ معین و نمونه های مدنظر تهیه شدند. برای تعیین زمان مورد نیاز برای دستیابی به درصد معینی از پخت در دمای مشخص از 2000 rpa (رئومتر با دای متحرک) استفاده شد. سپس، آزمون های روبش بسامد زاویه ای در محدوده ۲۰۰-6/0 رادیان بر ثانیه و تورم تعادلی روی نمونه های تهیه شده انجام شد. نتایج حاصل از آزمون روبش بسامد مشخص کرد، با افزایش درصد اتصالات عرضی و نیز بسامد، مدول نمونه ها افزایش می یابد. از درصد پخت معینی بیشتر، منحنی مدول ذخیره با افزایش بسامد تغییر قابل توجهی را نشان نمی دهد و تقریباً ثابت است. برای درصدهای کم اتصالات عرضی، رفتار نمونه ها مشابه رفتار آمیزه های امتزاج ناپذیر است، به طوری که در بسامدهای کم (حدود ۱ رادیان بر ثانیه) یک شانه در منحنی مدول ذخیره مشاهده شد. تغییرات گرانروی برای همه درصدهای پخت از مدل قانون توانی پیروی می کند و مقادیر n نشان دهنده رفتار به شدت غیرنیوتنی همه نمونه هاست. با استفاده از معادله فلوری - رنر چگالی اتصالات عرضی معین شد. آزمون تورم نشان داد، با افزایش درصد اتصالات عرضی سرعت کاهش وزن نمونه ها که ناشی از استخراج بخش سل است و نیز سرعت تورم آنها کاهش می یابد.